الخاص کوه‌پیما؛ شکوه وعظمت شجره طیبه مجاهدخلق و آه و ناله رژیمی پابه‌گور
در سالگرد بنیان‌گذاری سازمان و مراسمی که در شرایط کرونا به‌صورت آنلاین برگزار شد و همه ازجمله من را غرق شگفتی می‌کرد، از عظمت مراسمی که در اشرف برگزار شد، تا سخنرانی اشرف نشان‌ها که هرکدام به شیواترین و گویاترین زبان از این می‌گفتند که چگونه داروندارشان را نثار سازمان محبوبشان کرده و می‌کنند، همه و همه، غرق غرور و افتخارم می‌کرد. از اینکه من هم بیش از۳۰سال است افتخار عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران را دارم.
در این مدت بارها و بارها در هر سرفصل من هم مثل همه مجاهدین در معرض انتخاب‌های مکرر قرارگرفته‌ام تا نقشه مسیر مبارزاتی خودم را با چشم باز و آگاهی کامل انتخاب کنم. در همه این سرفصل‌ها هرکس هم که توان تحمل شرایط سخت مبارزه را نداشته سازمان او را مخیر کرده که دنبال زندگی مطلوب خویش برود و به‌عنوان یک سنت بی‌نظیر در تاریخ مبارزات و جنبش‌ها، سازمان حتی به او کمک مالی هم کرده است. من در تمامی این سرفصل‌ها با انتخاب خود و با آگاهی کامل خواستار ماندن در صفوف مجاهدان آزادی مردم ایران برای سرنگونی این رژیم ضدبشری بوده‌ام.
سؤالی که همیشه در ذهن من بوده این است که چرا وزارت اطلاعات مستمرا می‌خواهد با سوءاستفاده از عواطف خانوادگی، مجاهدین را تحت‌فشار قرار دهد؟ حتی تا آخرین لحظات خروج ما از عراق از این توطئه کثیف خود کوتاه نیامد. و واقعاً چرا رژیم می‌خواهد که حتی اگر شده یک نفر را هم در این مسیر سست کند و آن‌ها را به تسلیم و وادادگی بکشاند؟ پاسخ یکی بیش نیست و آن‌هم ضعف و درماندگی رژیم در مقابل آلترناتیوی است که عزم جزم برای سرنگونی آن دارد.
البته روشن است که موضوع دعوا، من و امثال من نیست. بحث برای از میان برداشتن این جنبش و این مقاومت است که در این چهل سال رژیم آخوندی را به لبه پرتگاه سرنگونی رسانده است. بحث بر سر از دور خارج کردن تشکیلاتی است که در این چهار دهه تمامی نقشه‌ها و توطئه‌های رژیم را نقش بر آب کرده است. و به همین خاطر است که لحظه‌ای دست از دسیسه علیه تک‌تک ما برنمی‌دارد. رژیم به‌خوبی می‌داند که تهدید اصلی‌اش کیست و شیشه عمر او در دستان همین تشکیلاتی است که من و هم‌رزمانم عضو آن هستیم.
وزارت اطلاعات که دم از عواطف خانوادگی می‌زند اگر دستش به من می‌رسید گوشت و پوستم را از هم می‌درید و اعدام می‌کرد. رژیمی که هواداران مجاهدین را در زندان به جرم هواداری اعدام می‌کند رژیمی که یک‌لحظه از اعدام و شکنجه نمی‌تواند دست بکشد، چگونه است که حالا دایه مهربان‌تر از مادر شده و برای من و امثال من در سازمان مجاهدین اشک تمساح می‌ریزد؟
مگر همین رژیم نیست که این روزها جاسوس خانه‌اش در آلبانی در تلاش برای استخدام مزدوران است تا علیه من و دیگر هم‌رزمانم توطئه‌چینی کند؟ مگر همین رژیم نبود که در لیبرتی آن موشک‌های تقویت‌شده را برای انهدام لیبرتی و کشتار ما روانه می‌کرد؟ اکنون چه شده که دلش به خاطر عواطف خانوادگی من جریحه‌دار شده است؟ رژیم می‌خواهد شکست نقشه و توطئه خودش را در خروج ما از لیبرتی، در آلبانی جبران کند.
باید بگویم که ما با فریبکاری‌های کثیف این رژیم کاملاً آشنا هستیم و هیچ‌گاه نمی‌تواند در انتخاب من در مسیر و آرمانی که خودم انتخاب کرده‌ام خللی وارد کند. مگر چهارده سال محاصره غذایی و دارویی و سوخت در گرمای طاقت‌فرسای عراق را فراموش کرده‌ایم؟ مگر ما خون یارانمان را فراموش می‌کنیم؟ مگر ما ۱۴ سال محاصره پزشکی را از یاد خواهیم برد؟ مگر ما فشارهای شبانه‌روزی و لجن پراکنی توسط ۳۰۰ بلندگو را از یاد خواهیم برد؟ هرگز و هرگز.
تلاش‌های رژیم و دست‌وپا زدن‌هایش در کشورهای اروپایی برای این است که جاپایی برای اهداف پلیدش پیدا کند. برای نابودی تشکیلات پولادین مجاهدین است که سال‌های سال با رژیم آخوندی چنگ در چنگ شده است ولی این رژیم آرزوی آن را به گور خواهد برد. خیلی احمقانه و رذیلانه است که فکر می‌کند با نامه‌ای کلیشه‌ای از طرف مزدوران وزارت و این‌گونه دروغ‌بافی‌ها، می‌تواند ما را از مسیری که انتخاب کرده‌ایم بازدارد. من و دیگر دوستانم در صف نبرد برای آزادی ایران عهد بسته‌ایم تا این رژیم جنایتکار را سرنگون کنیم. به همین دلیل با پایداری پرشکوه چهارده‌ساله خود پوزه وزارت اطلاعات را به خاک مالیدیم و سرفراز و سرشار، قوی‌تر از هر زمان در میدان نبرد سرنگونی آماده‌ایم.
این دست‌وپا زدن‌های ابلهانه و راه انداختن دودودم طومار و نامه‌نگاری و… فقط عزم ما را در مبارزه برای سرنگونی این رژیم جزم‌تر می‌کند. آخوندهای پابه‌گور، کور خوانده‌اند که در مرحله سرنگونی بتوانند مثل گذشته در اشرف بلندگو نصب کنند و عربده‌کشی در اروپا راه بیندازند و خانواده را عامل فشار برای عقب‌نشینی ما کنند.
خامنه‌ای برای حفظ رژیمش دست به هر جنایتی می‌زند. ولی من سوگند خورده‌ام تا برکندن ریشه این جنایتکاران، یک‌دم از پا ننشینم. یک‌بار دیگر با همه شهیدانی که در این ایام سالگرد شهادتشان را در عملیات کبیر فروغ جاویدان و قتل‌عام سال ۱۳۶۷ گرامی داشتیم سوگند یاد می‌کنم و تجدیدعهد می‌کنم که راهشان را تا سرنگونی دشمن ادامه خواهم داد.
الخاص کوه پیما – مهرماه ۱۳۹۹
این مطلب را با دیگران به اشتراک بگذارید